→ artikelen → Miscalculation onderwater kameleon, of hoe de ramp bot te vangen

Het is helemaal niet eenvoudig om de bot onderaan te zien liggen.

Het blijkt dat deze vis de kleur van zijn bonte huiden kan veranderen. In zijn kunst van het veranderen van de outfit zal de bot niet toegeven aan de beroemde kameleon.

Ik weet niet hoe het met je zit, maar ik heb bot alleen in een koekenpan gezien, en misschien op het aanrecht van viswinkels. Natuurlijk ziet een levende vis er interessanter uit, maar het was niet zo eenvoudig om de onderwaterkameleon te bewonderen, zelfs in een aquarium.

Lange tijd tuurden we in de zandbodem achter het dikke glas van het aquarium en konden geen enkele vis vinden. Eindelijk had iemand geluk: eerst vonden ze er één, dan nog een derde ... De gids was al lang weg en we stonden allemaal voor het aquarium. Gedurende een half uur hebben we door gemeenschappelijke inspanningen op twee vierkante meter zandbodem meer dan 20 botten weten te tellen.

En het is in een helder verlicht aquarium!

In de transparante schemering van de diepten van de zee is het bijna onmogelijk om een ​​kameleon onder water te zien.

Veel tijd later moest ik me opnieuw een excursie naar een onderwaterdierentuin herinneren. In de Zwarte Zee, waar bot leeft, leeft een andere interessante vis - pijlstaartrog, of - zoals we het noemen - een zeekat.

Maar bovenal lijkt hij op een vlieger, waar jongens graag de lucht in vliegen, zo niet voor de bewegende kanten - vinnen. Ze houden van vissen, zoals vleugels, scheppen continu water onder zich en zwemmen langzaam langs de zeebodem. Wetenschappers zijn al lang verbaasd dat botten vaak in de maag van pijlstaartroggen worden gevonden. Hoe de oprit hen zocht was niet duidelijk.

Om een ​​drijvende bot te vangen, kan hij niet - te langzaam. Hij kan ook de zeekameleon op de bodem niet zien: de pijlstaartroggen jagen pas na de schemering.

Op het gehoor?

Maar loerende bot maakt geen geluid. Er was een reukzin, maar het leek ongeloofwaardig. Alle vissen die met behulp van geur naar voedsel zoeken, kunnen tegen de stroom in bewegen om de geuren te voelen die door water worden veroorzaakt.

Luiaard helling, ik heb het zelf herhaaldelijk in de zee gezien, altijd zwevend met de stroom. Dus wat?

De oplossing was zo onverwacht dat zelfs wetenschappers die gewend waren aan verrassingen in de war raakten. Het orgel waarmee de helling onderaan bot vindt, zijn de ampullen van Lorenzini, en bevindt zich in de huid op de kop van de vis. Ampullen van Lorenzini hebben alle haaien en pijlstaartroggen.

Vroeger dacht men dat ze vissen dienden om de temperatuur te meten. Misschien wel. De ampulla van Lorenzini van onze pijlstaartrog lijken erg gevoelig. Ze kunnen de zwakke elektrische impulsen opvangen die optreden tijdens het ademen in het lichaam van andere vissen, waaronder platvis.

Het blijkt dat je niet moet ademen om in zee te blijven, niet onzichtbaar te zijn, niet een beetje geluid te maken en geen geur te verspreiden.